ஜெனரல் டையர்

ஜெனரல் டையர் 

கண்ணீர் உப்பிட்டு காவேரி நீரிட்டு
கலயங்கள் வாடுது சோறின்றி
இதயங்கள் ஏங்குது வாழ்வின்றி

பகுத்துண்டு பல்லுயி ரோம்புதல் நூலோர்
தொகுத்தவற்று ளெல்லாந் தலை.

காலையில் வீட்டில் உண்ண  உணவில்லாமல், பள்ளியில் வழங்கும் மதிய உணவுக்காக, நண்பகல் வரை காத்திருந்து, தட்டில் போடப்பட்ட ஓட்ஸ் உப்புமா, அதற்கு சுடுநீரில் கலக்கிய பருப்புப்பொடி தேவாமிர்தமாக தெரிந்தது முருகனுக்கு, வாய் மட்டும் முணுமுணுத்தது, உண்ணுமுன் சொல்லும் திருக்குறளை.

ஒரு மக்களின் முதல்வர் ஆரம்பித்து வைத்த, மதிய உணவு திட்டத்தை, இன்னொரு மக்கள் திலகம் விரிவாக்கம் செய்கிறார், இளமையில் வறுமையின் கொடுமையை  உணர்ந்த ஏழைப்பங்காளர்கள்.

ஒரு மைதானத்துக்குள் பூட்டி, மனித உயிர்கள் என்ற இரக்கமின்றி, மிருகங்களை சுடுவதுபோல் சுட்டுத்தள்ளிய ஜாலியன்வாலாபாக்  நிகழ்வில்கூட, வினாடி நேரத்தில் உயிர் பிரிந்திருக்கும்.

ஆயிரக்கணக்கான மைல் தூரம், குழந்தைகளை சுமந்து, உண்ண உணவும், நீருமின்றி, காவலர்களுக்கு அஞ்சி, அடிவாங்கி பாரம் சுமக்கும் எனதருமை இந்தியக்குடிமக்களே, பேய்க்கு வாழ்க்கைப்பட்டிருக்கிறீர்கள். தப்பித்தவறி, உயிரோடு ஊர் போய் சேர்ந்தாலும், உங்களை வாழ விட மாட்டார்கள் இந்த ஜெனரல் டையர்கள். கொன்றொழிக்காமல் ஓய மாட்டார்கள். வாழும்வரை நரகம்தான்.

'நெஞ்சு பொறுக்குதில்லையே'

இருபது லட்சம் கோடி பேரிடர் விநியோகம், மும்மடங்கு விமான கட்டணம் பெற்று பல்வேறு நாடுகளில் இருந்து இந்தியாவிற்கு விமான சேவை, அமெரிக்காவிற்கே மருந்து ஏற்றுமதி,  சீனாவில் உள்ள உலக வர்த்தக நிறுவனங்கள் நம் நாட்டிற்கு - சற்றேறக்குறைய வல்லரசு நாடாகிவிட்டது இந்தியா.

உண்மையில், கேள்வி கேட்க நாதியற்றவர்கள்,  தேசிய நெடுஞ்சாலை எங்கும்  சிதறிக்கிடக்க, இந்தியாவே ஒரு ஜாலியன்வாலாபாக் ஆகிவிட்டது.

நாம் ஒன்றே, ஒன்றை மட்டும் நினைவில் கொள்ள வேண்டும். அடுத்த தேர்தலுக்கு அச்சாரமாக வேலைகள் ஆரம்பமாகிவிட்டது. நாம் தானமாக வழங்கும் வாக்கை எப்படி வழங்கக்கூடாது என்றும், வழங்கினால் என்ன ஆகும் என்று சாபமே கொடுக்கிறார்  திருமூலர்.

மண்மலை யத்தனை மாதனம்  ஈயினும்
அண்ணல் இவனென் றஞ்சலி யத்தனாய்
எண்ணி யிறைஞ்சாதார்க் கீந்த இருவரும்
நண்ணுவர் ஏழா நரகக் குழியிலே.
                                                                                                      - திருமந்திரம் 506

மண்வாழ் உயிர்கள் அனைத்தும் இறைவன் என்றெண்ணி வாழாதார்க்கு, பூமியையும், மலையையும் தானமாக வாக்காக கொடுத்தால், கொடுத்தவனும், பெற்றவனும் ஏழுவகை நரகங்களிலும் விழுந்துழல்வார்கள்.

பணம் பெண் பாசம்

பணம் பெண் பாசம் 

அத்தனை பழமும்
சொத்தைகள்தானே
ஆண்டவன் படைப்பினிலே

“காதற்ற ஊசியும் வாராது காண் கடைவழிக்கே” - கப்பல் நிறைய வணிகப்பொருட்களை கொண்டுசென்ற மகன் வெறும் நெல்மூட்டையை கொண்டுவந்திருக்கிறானே என்று சோதித்த பட்டினத்தடிகளின் கண்களில், விலை உயர்ந்த கற்கள் அதனுள் பொதிந்திருப்பதை மட்டும் பார்க்கவில்லை, கூடவே மகன் விட்டு சென்ற ஓலையையும் பார்த்து, படித்து உலக வாழ்வில் இருந்து விலகி, மனைவியை பிரிந்து சென்றாலும், பெற்ற தாயின் பாசத்தை விட முடியாமல் இறுதி சடங்குகளை, அனைவரையும் முறையாக அழைத்து  செய்து முடித்தார்.

வீற்றிருந்தாள் அன்னை வீதிதனில் இருந்தாள்
நேற்றிருந்தாள் இன்று வெந்து நீறானாள் - பால்தெளிக்க
எல்லீரும் வாருங்கள் ஏதென்று இரங்காமல்
எல்லாம் சிவமயமே யாம்

                                                                                      - பட்டினத்தார் பாடல் 200

பாடு பட்டு சேர்த்த பணத்தை விட முடிந்தது. கட்டிய மனைவியை பிரிய முடிந்தது. பெற்றெடுத்த அன்னைமேல் கொண்ட  பாசத்தை மட்டும் உதறிவிட முடியவில்லை.

நம் கண் முன்னர், இறைவனின் வாரிசுகளாக தங்களை அடையாளப்படுத்தும், ஆன்மீக கடை விரித்திருக்கும் ஜக்கி, நித்தி, ராம்தேவ், ஆசாராம் இவர்களை போன்றவர்கள் எல்லாருமே சொத்து சேர்க்கும் சொத்தை பழங்கள்தான். இவர்களைப்  போன்றோர், ஆதியில் சுயம்புவாய் தோன்றிய இறையை, ரத்தமும், சதையுமாக மனிதனாகவே உருவகப்படுத்தி, வம்சம் வளர உறவினை கொடுத்து, உடலை வளர்க்க உணவினை கொடுத்து, நடமாடும் கழிவகம்  ஆக்கிய கதைகளே அறிவிற்சிறந்தோர் நாத்திகம் பேச வழி வகுத்திருக்கிறது.

இறையை அறிந்து அணுகும் முறையை, பதி-பசு-பாசம்  என்று திருமந்திரத்தில்  மிக எளிதாக காட்டி இருக்கிறார் திருமூலர். இந்த முறைப்படி நம் கோவில்கள் அமைந்திருப்பது இருப்பது, ஆச்சர்யத்திலும்  ஆச்சர்யம். பதி என்பது கருவறையில் உள்ள சிவலிங்கம்; பசு என்பது மூலவரை பார்த்து அமர்ந்திருக்கும் நந்தி. பாசம் என்பது நந்தியை தொடர்ந்து பின்புறமிருக்கும் பலிபீடம்.

நம் உடலில் உள்ள உயிராகிய பசு, பதியாகிய இறையை அடைய விரும்பினால், தன்னை கட்டி இருக்கும் பாசமாகிய பற்றை விலக்க வேண்டும்.

பதிபசு பாசம் பயில்வியா நித்தம் 

பதிபசு பாசம் பயில்வோர்க்கு ஆறாக்கி 

பதிபசு பாசத்தைப் பற்றுஅற நீக்கும் 

பதிபசு பாசம் பயில நிலாவே. 

                                                                                                - திருமந்திரம் 2412

இடையறாது இறைநிலை தியானம் பயில்வோர்க்கு, பற்றினை அறுத்து, இறைவனை அடையும் வழிதனை தியானம் காட்டும். 

பாசத்தை வேரறுக்கும் பசு, பதியை சென்றடையும்.

புலிகள் ஜாக்கிரதை

புலிகள் ஜாக்கிரதை 

அடிக்கிற கைதான்
அணைக்கும்
அணைக்கிற கைதான்
அடிக்கும்

'வக்கணையா பேச வந்துட்டாரு. குடுக்குறத தின்னுட்டு எதாவது சம்பாதிக்கிற வேலைய பாரு' - கையில் முறத்துடன் வெளியே வந்த மயிலாவை பார்த்த புலி, திண்ணையில் பூனை மாதிரி பழைய சோறையும், பச்சை வெங்காயத்தையும் கடித்துக்கொண்டிருக்கும்  இந்த மனிதனா நேற்று புலிக்கூட்டத்தை தனி ஒருவனாக  துவம்சம் செய்துகொண்டிருந்தது என்று எண்ணிக்கொண்டிருக்கும்போதே,  முறத்தை பயங்கர ஆயுதமாக நினைத்து, தன்  மீது  வீச ஓங்கிய மயிலாவை பார்த்து பயந்து,  தப்பித்தோம், பிழைத்தோம் என்று  பாய்ந்து  துண்டைக்காணோம் துணியைக்காணோம் என்று பின்னங்கால் பிடரியில் பட காட்டுக்குள் ஓடியது.

இது, தமிழச்சி முறத்தால் புலியை விரட்டிய கதையாகவும்  இருக்கலாம்.

முரண்பாடுகள் நிறைந்ததுதான் வாழ்க்கை, இளமைக் காலத்தில் அடிக்கரும்பின் சாறாக இனித்து, இளம்பெண்கள் வட்டமிடும், மனிதனின் இளமை மாறிவிடில் பார்க்கவோ, பழகவோ  விரும்பாத எட்டிக்காயாக மாறி விடுகிறான்.

விரும்புவர் முன்என்னை மெல்லியல் மாதர்
கரும்பு தகர்த்துக் கடைக்கொண்ட நீர்போல்
அரும்பொத்த மென்முலை ஆயிழை யார்க்குக்
கரும்பொத்துக் காஞ்சிரம் காயும் ஒத்தேனே.
                                                                                     - திருமந்திரம் 180

உடல் சார்ந்த இன்பங்களில் நாளைக்கழிக்காமல், உளம் சார்ந்த இறைநிலை உணர்வில், இளமைக்காலம் தொட்டு  வாழ்வீர் உலகத்தீரே என்கிறார் திருமூலர்.

நிலா

நிலா 

அன்று வந்ததும் இதே நிலா
இன்று வந்ததும் அதே நிலா
இன்பம் தந்ததும்  ஒரே நிலா
ஏங்க வைப்பதும்  ஒரே நிலா

'வெற்றி.. வெற்றி.. வெற்றி..' - வெற்றிக்கொண்டாட்டம் பறம்பு மலையெங்கும்.

வீரயுக நாயகன் வேள் பாரியை சூழ்ச்சியால் கொன்று, வென்ற மூவேந்தர்களின் படையின் முழக்கம் வானதிர்ந்தது. இருப்பினும், வீரர்களின்  உள்ளத்தில்   குதூகலமில்லை.  

இயற்கையுடன்  ஒன்றி இணைந்து வாழ்ந்த  தமிழ் மரபினை, பிறந்த குழந்தையின் நெஞ்சை  நெல் முனையால் மெலிதாக கீறி  இரத்தத்தை, குல தெய்வம்  கொற்றவைக்கு  வீர காணிக்கையாக்கும் வேளிர் குலத்தை வேரோடு அழித்த குற்ற உணர்வாக கூட இருக்கலாம்.

அற்றைத் திங்கள் அவ்வெண்ணிலவில் 
எந்தையும் கொண்டோம், நம் குன்றும் பிறர் கொளார் 
இற்றைத் திங்கள் இவ்வெண்ணிலவில் 
வென்று எரி முரசின் வேந்தர் எம் 
குன்றும் கொண்டார்; யாம் எந்தையும் இலமே.

கடையேழு வள்ளல்களில் ஒருவரான, வேள் பாரியின் மகளிர் இருவரும், வேள் பாரியின் உற்ற நண்பரான கபிலரின்  துணையுடன்,  பறம்பை விட்டு செல்கையில்  நிலாவைப்பார்த்து சொல்வதாக இந்த சங்க கால பாடல்.

வெளிப்புறத்தில் கண்களில் நாம் காணும் காட்சியே, நம் நினைவலைகளில் இருக்கும் காட்சிகளை ஒன்றிணைத்து புதிய எண்ணங்களை உருவாக்குகிறது. ஐம்புலன்களில்   பெறப்படும்  உணர்வுகளும், முந்தைய  நினைவலைகளுடன்  ஒருங்கிணைத்து, தொடர்ந்து எண்ண அலைகளை உருவாக்கிய  வண்ணம் உள்ளது.

ஒரு உதாரணத்திற்கு சொல்கிறேன். உங்கள் காதுகளில்  ஒரு திரைப்படப்பாடல் கேட்கிறது என்று வைத்துக்கொள்வோம்.

அன்று வந்ததும் இதே நிலா 

இன்று வந்ததும் அதே நிலா 

இந்த பாடலை முதல் முதல் கேட்ட சூழல் மனதில் வந்து போகிறது. அது மட்டுமல்ல, அது தந்த காலத்திற்கேற்ற   எண்ணங்களும் சிறகடிக்கிறதல்லவா? அதே பாடல் இன்றைய சூழலுக்கு ஏற்ப  பலவித எண்ண  அலைகளை கிளப்பி விட்டு செல்கிறதல்லவா?

யோகிகளும், ஞானிகளும் தங்களின் தவத்தின் பயனால் உடலுக்குள்  ஒளிரும் நிலவை பார்க்கும் வரம் கைவரப்பெற்றவர்கள். அகத்தில் ஒளிரும் நிலா வெளிச்சம் மட்டுமல்லாமல், புற உலக காட்சிகளையும் காட்ட வல்லது.

அகத்தினுள் ஒளிரும் தீபத்தின் காட்சியை நாம் காணும்  அருந்தவப்பேறு  பெற்றால், கருணை மழை பொழியும் பராசக்தியின் அருளால், தொலை தூர காட்சிகளையும், உலகத்தில் உள்ள பொருட்களெல்லாம், சூரிய ஒளியில் தெளிவாக தெரிவது போல், உள்ளத்தினுள்   ஞான திருஷ்டியில்  தெளிவாக தெரியும்.


தூர தரிசனம் சொல்லுவன் காணலாம் 
கார்ஆரும் கண்ணி  கடைஞானம் உள்பெய்து 
ஏர்ஆரும் தீபத்து எழில்சிந்தை  வைத்திடில் 
பார்ஆரு(ம்) உலகம் பகல் முன்னதாமே. 
                                                 - திருமந்திரம் 823

எண்ண அலைகளின் குவிப்பால் அந்த ஆதி பராசக்தியின் அருள் பெற்றால், இன்றைக்கே நாம் உலகு முழுவதும் இருக்கும் இடத்திலிருந்தே  காணலாம்.

பேரறிவு

பேரறிவு 

நல்ல பொழுதையெல்லாம்
தூங்கி கெடுத்தவர்கள்
நாட்டைக்கெடுத்ததுடன்
தானும் கெட்டார்

'ஐயோ.. போயிட்டீங்களா' - உடம்பில் ஒட்டுத்துணியில்லாமல் தெருப்பெண்கள் எல்லாம் கூடி மாவடு ஊறுகாய் போடுவதை, இரவு பணி  முடித்து தூக்க கலக்கத்தில் கீழே சப்தம் கேட்டு எழுந்து வந்து பார்த்து,  சாய்ந்து விழும் பரந்தாமனை  பார்த்துக்கொண்டே, மாடிக்கு ஓடினாள் மனைவி சரளா.

எழுபதுகளில் அதிக விற்பனை சுற்றில் இருந்த குமுதம் வார இதழில் வந்த மகத்தான சிறுகதைதான்,  என் நினைவிலிருந்து, மேலே சொல்லப்பட்ட வாக்கியச்சிறுகதை.

மனித வாழ்வின் நிலையாமையை திருமூலரும் இப்படித்தான் சொல்லி இருக்கிறார். இல்லாள் சுவைபட சமைத்து வைத்திருந்த உணவையும், அவளையும்  சுவைக்கும் மனிதன்,  கணப்பொழுதில் தன்னுயிர் போவது அறியாமல் உயிர் நீக்கின்றான் .

அடப்பண்ணி வைத்தார் அடிசிலை உண்டார்
மடக் கொடியாரொடு மந்தணம்  கொண்டார்
இடப்பக்கமே இறை நொந்தது என்றார்
கிடக்கப் படுத்தார் கிடந்தது ஒழிந்தாரே.
                                                                                                    - திருமந்திரம்  146

மண்ணில் பிறப்பெடுக்கும் மனிதன் பத்து வகையான அறிவு பெற முயற்சிக்க வேண்டும். ஐம்புலன்களால் பெறுகின்ற ஐந்தறிவு, ஐந்தறிவால் பெரும் பகுத்தறிவும், நம் முன்னோர்கள் விட்டுச்சென்ற அனுபவ அறிவாக ஏழாவது அறிவும், கல்வியறிவாக எட்டும், கல்வி, கேள்விகளில் சிறந்த  குருவிடம்  பெரும் ஒன்பதாவது அறிவும், இவையனைத்தையும் இணைக்கும் பாலமாக பரம்பொருளின் பற்றாகிய, பத்தாவதாக  பேரறிவும் பெறுதல் வேண்டும்.

மனிதனின் வாழ்நாளில், அறியாப்பருவமும், உறக்கமுமாக அழிகின்ற ஆண்டுகள் இருபத்தெட்டு. முப்பத்து மூன்று வருடங்கள் தன்னிலையொடு, பத்து அறிவை பெரும் முயற்சியில் இருக்க முடிந்தால், அறுபத்தி இரண்டாம் ஆண்டில் இருந்து அவனுடைய வாழ்நாள், நூறாண்டுகளுக்கு மேலாக இருக்கும்.

அழிகின்ற ஆண்டவை ஐஅஞ்சு மூன்று
மொழிகின்ற முப்பத்து மூன்றுஎன்ப தாகும்
கழிகின்ற கால(ம்) அறுபத்து  இரண்டென்ப
எழுகின்ற ஈர்ஐம்பது எண்ணற்று இருந்ததே.
                                                                                                     - திருமந்திரம் 742

காதல் செய்வீர்

காதல் செய்வீர்

கண்ணிலே மின்னும் காதலே 
கண்டுமா சந்தேகம் எந்தன் மீதிலே

'இவ்வளவு கேவலமானவனா இருப்பேன்னு எனக்கு தெரியாமப்போயிருச்சு. இனிமே என்னப்பாக்க இந்தப்பக்கம் வராதே' - என்று தன்னுடைய தோழி அவனைப்பார்த்து புன்னகைத்ததற்காக ஊடிக்கொண்டே,  இன்னும் கொஞ்சம் நெருக்கமாக உட்கார்ந்தாள் காவ்யா.

பெண்களின் வார்த்தைகளின்   அர்த்தமும்  வேறுதான்,  அகராதியும் வேறுதான்.

புறத்தில் தோன்றும் காட்சிகளால், உள்ளத்தில்  தோன்றும்  அன்பின் வெளிப்பாடே, நட்பாகவும், பந்தமாகவும், பாசமாகவும், கருணையாகவும், காதலாகவும்  பரிணமிக்கிறது.

அந்த அன்பே  அகத்தில் தவத்தின் வெளிப்பாடாக தோன்றும்போது, பக்தியாகி, சக்தி நிலை தூண்டப்பெற்று பேரின்பத்தையம், சித்திகளையும்  தருகிறது.


உறங்கும்            அளவின்            மனோன்மணி வந்து
கறங்கு                 வளைக்கைக்  கழுத்தாரப்        புல்லிப்
பிறங்கொளித்  தம்பலம்            வாயில்                 உமிழ்ந்திட்டு
உறங்கல்             ஐயாஎன்று        உபாயம்              செய்தாளே.
                                                                                                         - திருமந்திரம் 1107

சீரிய தவ உறக்கத்தில், ஆக்கிணை சக்கரத்தில் வீற்றிருக்கும் அன்னை பராசக்தி, வளைக்கர  நாதத்தோடு கழுத்தினை  இறுக்கி அணைத்து, உள்நாக்கின்  மேலண்ணத்தில் சக்தியின் ஆதாரமான அமிழ்தம் ஊறச்செய்து, தொடர்ந்து தவ உறக்கத்தில் இருக்கும் வழிதனை  காட்டி நின்றாள். 

ஆதி பராசக்தி

ஆதி பராசக்தி

டவுனுப்பக்கம் போகாதீங்க

மாப்பிளே
டவுனாயிப்போயிருவீங்க

சென்னைப்பக்கம் போகாதீங்க
மக்களே
செல்லரிச்சுப் போயிருவீங்க

'ஊசி மூஞ்சி மூடா, எனக்கே புத்தி சொல்கிறாயா. உன்னை என்ன செய்கிறேன் பார். உன்னுடைய கூட்டை   பிய்த்து எறிகிறேன்' - மழைக்கு ஒதுங்க ஒரு வீடு கட்டலாம் அல்லவா  என்று கேட்ட குருவியின் கூட்டை கலைக்க வேகமாக பனை மரத்தில்  ஏறியது குரங்கு.

இயற்கை எரிபொருளா? தூக்கிவை  உள்ளே அவனை. உலகமே எதற்காக  ஒருமித்த குரலில் இணைந்து கொரோனாவை வளர்க்கிறது என்று பொருள் சொன்னவனை உள்ளே போடு. நம் பாரம்பரிய மருந்தே போதும் என்று சொன்னால், சும்மா விடக்கூடாது  அவனை. அதில் எந்த அளவு உண்மை இருக்கிறது என்று விளக்கி சொல்ல பொறுமை இல்லை அரசிடம்.

மாற்று கருத்து சொன்னாலே போதும், என்கவுண்டர் நிச்சயம் என்றாகிவிட்டது. மக்கள் சிந்திக்கவே கூடாது. காரண காரியங்களோடு சிந்தித்து சொல்லும் புத்திமதியை ஏற்றுக்கொள்ளும் மனப்பக்குவமும் இல்லை, எல்லாம் குரங்கு புத்தி. மதுப்பிரியர்களின் பணமும், வாக்குகளும்  தேவை.

நம் உடலும் அரசு மாதிரிதான்; உள்ளே உயிர் இருப்பதையோ, சக்தியாக நின்று உடலை இயக்கும் பேராற்றலையோ உணர்வதே இல்லை.  தொடர்ந்து நம் உடலில் இருந்து தரும் அறிவுரைகளை அறியவொண்ணா மூடர்களாக இருக்கிறோம்.

அவளை          அறியா    அமரரும்       இல்லை
அவளன்றிச்  செய்யும்  அருந்தவம்  இல்லை
அவளன்றி     ஐவரால்    ஆவதொன் றில்லை
அவளன்றி     ஊர்புகு     மாறு             அறியேனே.
                                                                                - திருமந்திரம் 1053

ஆதிசக்தியே   உடலில் நின்று ஆட்சி செய்வதை   உணர்ந்தவர்கள் தேவர்கள் ஆனார்கள். அந்த உணர்வினை அடையவும்,  ஐம்புலன்களின் உறுதுணையால் தவம் செய்யவும், இறையடி சேரவும் முடியும்.