மனிதன்
படைத்தானே
மனிதனை ஆண்டவன்
படைத்தானே
பொருள்:
'இதெல்லாம் ஒண்ணும் வேலைக்காகாது. பேசாம, கும்பகோணம் போய் நவக்கிரஹ கோயில்களை சுத்தி வாங்க. மூணு மாசத்துல கை மேல பலன் இருக்கும்' - அந்த ஆண்டவனை விட்டால் நமக்கு யார் இதை தர முடியும்.
'பொள்ளாச்சில இருந்து டவுன் பஸ்தான், கோடி சாமியார். இளையராஜா கூட மாச மாசம் வர்ராரு. அவர் ஆசீர்வதிச்சாலே போதும்.'
'இன்னும் மூட நம்பிக்கையில் இருங்க. கல்லார் பழ தோட்டத்துல, துரியன் பழம் இருக்கு. வாங்கி சாப்டுட்டு, பால் சாப்பிடுங்க பெட்டுக்கு போறதுக்கு முன்னாடி'
'சாரி. இந்த மாசம் IVF பார்ம் ஆகல. நெக்ஸ்ட் மந்த் ட்ரை பண்ணுவோம்'
கோவில், கோவிலாய் அலையும் பெண்ணுக்குத் தெரியும், இதெல்லாம் ஒரு வலியே அல்ல, 'முழுசா ஒரு வருஷம் ஆச்சு, இன்னுமா ஒரு புழு பூச்சி உண்டாகல', 'அவ குடுத்தா, நீ சாப்டுவியா?' என்று திருமணமாகாத மகளை கண் முன்னே கண்டிக்கும் போது உண்டாகும் வேதனைக்கு.
வாடகைத்தாய், சுவீகாரம் எடுப்பதெல்லாம் ஒருவர் எடுக்கும் சாதாரண முடிவல்ல, தான் சார்ந்திருக்கும் கணவன், இருவீட்டு குடும்ப அமைப்பு, சமுதாயம் இதில் பங்கெடுக்கும்போது.
ஆனால், மானிடப் பிறப்பு என்பது எப்படி நடக்கிறது என்பதை, முதல் தந்திரத்தில், திருமூலர் கூறுவதை பாருங்கள்.
விண்ணின்று இழிந்து வினைக்குஈடாய் மெய்கொண்டு
தண்ணின்ற தாளைத் தலைக்காவல் முன்வைத்து
உண்நின்று உருக்கிஓர் ஒப்பிலா ஆனந்தக்
கண்நின்று காட்டிக் களிம்புஅறுத் தானே.
- திருமந்திரம்
மறை பொருள்:
எங்கும் பரந்து விரிந்த பேரண்டத்தில் உள்ள பரஞ்சோதியில் இருந்து இறங்கி வெளிப்படும் உயிரானது, காரியங்கள் செய்வதற்கு ஏற்றவாறு மானிட உடலைப்பெறுகிறது. கால்கள் மண்ணிலே ஊன்றியும், தலை விண்ணோக்கி யும் இருக்குமாறு உடல் அமைப்பை ஏற்றுக்கொள்கிறது. அந்த உடலுக்குள் நின்று, தான் பிரிந்து வந்த பரஞ்சோதியின் ஒளியை உள்ளே வைப்பத்தோடல்லாமல், அந்த உயிரின் நிலை என்றென்றும் ஒப்புயர்வற்ற பேரானந்தம் என்ற அடிப்படையை நியதி ஆக்குகிறது. முதல் பிறவியோ, முந்நூறாவது பிறவியோ, ஒவ்வொரு பிறவியிலும், அதன் முந்தைய நிலையின் நினைப்பை அழித்து புதிய உயிர் மண்ணில் மானிடராக புது வாழ்வை தொடர்கிறது.
புல்லரிக்கிறது, தமிழில் நம் முன்னோர்கள், நமக்கு விட்டு சென்ற பொக்கிஷத்தை உணரும்போது.
புது உயிர்களை உருவாக்குவதில் மனிதனின் பங்கு என்பது 'காக்கை உட்காரப் பனம்பழம் விழுவது' போலத்தான்.
படைத்தானே.. படைத்தானே..
மனிதனை ஆண்டவன்
படைத்தானே..
படைத்தானே
மனிதனை ஆண்டவன்
படைத்தானே
பொருள்:
'இதெல்லாம் ஒண்ணும் வேலைக்காகாது. பேசாம, கும்பகோணம் போய் நவக்கிரஹ கோயில்களை சுத்தி வாங்க. மூணு மாசத்துல கை மேல பலன் இருக்கும்' - அந்த ஆண்டவனை விட்டால் நமக்கு யார் இதை தர முடியும்.
'பொள்ளாச்சில இருந்து டவுன் பஸ்தான், கோடி சாமியார். இளையராஜா கூட மாச மாசம் வர்ராரு. அவர் ஆசீர்வதிச்சாலே போதும்.'
'இன்னும் மூட நம்பிக்கையில் இருங்க. கல்லார் பழ தோட்டத்துல, துரியன் பழம் இருக்கு. வாங்கி சாப்டுட்டு, பால் சாப்பிடுங்க பெட்டுக்கு போறதுக்கு முன்னாடி'
'சாரி. இந்த மாசம் IVF பார்ம் ஆகல. நெக்ஸ்ட் மந்த் ட்ரை பண்ணுவோம்'
கோவில், கோவிலாய் அலையும் பெண்ணுக்குத் தெரியும், இதெல்லாம் ஒரு வலியே அல்ல, 'முழுசா ஒரு வருஷம் ஆச்சு, இன்னுமா ஒரு புழு பூச்சி உண்டாகல', 'அவ குடுத்தா, நீ சாப்டுவியா?' என்று திருமணமாகாத மகளை கண் முன்னே கண்டிக்கும் போது உண்டாகும் வேதனைக்கு.
வாடகைத்தாய், சுவீகாரம் எடுப்பதெல்லாம் ஒருவர் எடுக்கும் சாதாரண முடிவல்ல, தான் சார்ந்திருக்கும் கணவன், இருவீட்டு குடும்ப அமைப்பு, சமுதாயம் இதில் பங்கெடுக்கும்போது.
ஆனால், மானிடப் பிறப்பு என்பது எப்படி நடக்கிறது என்பதை, முதல் தந்திரத்தில், திருமூலர் கூறுவதை பாருங்கள்.
விண்ணின்று இழிந்து வினைக்குஈடாய் மெய்கொண்டு
தண்ணின்ற தாளைத் தலைக்காவல் முன்வைத்து
உண்நின்று உருக்கிஓர் ஒப்பிலா ஆனந்தக்
கண்நின்று காட்டிக் களிம்புஅறுத் தானே.
- திருமந்திரம்
மறை பொருள்:
எங்கும் பரந்து விரிந்த பேரண்டத்தில் உள்ள பரஞ்சோதியில் இருந்து இறங்கி வெளிப்படும் உயிரானது, காரியங்கள் செய்வதற்கு ஏற்றவாறு மானிட உடலைப்பெறுகிறது. கால்கள் மண்ணிலே ஊன்றியும், தலை விண்ணோக்கி யும் இருக்குமாறு உடல் அமைப்பை ஏற்றுக்கொள்கிறது. அந்த உடலுக்குள் நின்று, தான் பிரிந்து வந்த பரஞ்சோதியின் ஒளியை உள்ளே வைப்பத்தோடல்லாமல், அந்த உயிரின் நிலை என்றென்றும் ஒப்புயர்வற்ற பேரானந்தம் என்ற அடிப்படையை நியதி ஆக்குகிறது. முதல் பிறவியோ, முந்நூறாவது பிறவியோ, ஒவ்வொரு பிறவியிலும், அதன் முந்தைய நிலையின் நினைப்பை அழித்து புதிய உயிர் மண்ணில் மானிடராக புது வாழ்வை தொடர்கிறது.
புல்லரிக்கிறது, தமிழில் நம் முன்னோர்கள், நமக்கு விட்டு சென்ற பொக்கிஷத்தை உணரும்போது.
புது உயிர்களை உருவாக்குவதில் மனிதனின் பங்கு என்பது 'காக்கை உட்காரப் பனம்பழம் விழுவது' போலத்தான்.
படைத்தானே.. படைத்தானே..
மனிதனை ஆண்டவன்
படைத்தானே..
No comments:
Post a Comment