உயிர்களை படைத்த இறைவனுக்கு உயிர் கொடுக்கும்(?) விழா பிராண பிரதிஷ்டா.
அயோத்தியில் இறைவனை குடி அமர்த்தி விட்டார்கள். இனி அவர் அங்கே இவர்கள் கொடுக்கும் உணவினை உண்டு குடித்தனம் செய்ய வேண்டியதுதான்.
வால்மீகியின் கதாநாயகன் ஒரு ஸ்த்ரீலோலன். புலால் உண்பவன். அரச குணமிக்கவன். வடமொழி காவியத்தை தமிழாக்கிய கம்பனின் கதாநாயகன் ஒரு ஏகபத்தினி விரதன். புலால் மறுப்பவன், அரசனை மிஞ்சிய தேவ புருஷன்.
ஆச்சர்யத்தை பார்த்தீர்களா, கெட்டவன் என்று சொன்ன காவிய நாயகனை வடமாநில மக்கள் கொண்டாடுகிறார்கள்.நல்லவன் என்று சொல்லிய நாயகனை தென் மாநில மக்கள் ஒதுங்கி நின்று வேடிக்கை பார்க்கிறார்கள்.
ராமனை விட்டுத்தள்ளுவோம். மனிதனாய் பிறப்பெடுத்த எவருமே இறைவனில்லை என்பதே நம் கோட்பாடு. அது கண்ணனானாலும், ஏசுவானாலும் அல்லது முஹம்மது நபி ஆனாலும் சரிதான்.
இறைவன் உண்டு என்று சொல்லும்போதே அதன் மறுபக்கமாக இல்லை என்ற பிரதிபலிப்பு உருவாகிவிடுகிறது. இல்லை என்று சொல்லும்போது உண்டு என்ற பொருள் உருவாகிவிடுகிறது. எனவே, இறைவன் இருக்கின்றானா, இல்லையா என்ற வாதம் தவிர்க்க இயலாததாகிவிடுகிறது. உண்மையில் இந்த இரண்டு நிலையையும் தவிர்த்து ஆனந்தமயமாக வாழும் வழி அறிந்தால், இறைவன் உன்னுடன் அந்த இன்பத்தினூடே இருப்பான்.
திருக்களிற்றுப்படியார்
உண்டெனில் உண்டாகும் இல்லாமை; இல்லைஎனில் உண்டாகும்; ஆனமையின் ஓரிரண்டாம் - உண்டு இல்லை என்னும் இவைதவிர்ந்த இன்பத்தை எய்தும்வகை உன்னில் அவன் உன்னுடனே ஆம். 36
இறைவன் இருக்கின்றான் எனில் அவன் எங்கே வாழ்கிறான்? உன்னுடைய உள்ளம்தானே அவனுடைய வீடு, வேறு ஏதாவது இடத்தில் அவன் வசிக்கிறான் என்று சொல்ல முடியுமா? அவனுடைய வீடு உன்னுடைய உள்ளம்தான் என்று தெரிந்த பின்னரும் அவனை வெளியே வசிக்கும் ஆளாக எண்ணி அவனைத் தேடுகின்றாயே?
திருமந்திரம் - 2650
இவன்இல்லம் அல்லது அவனுக்கு அங்குஇல்லை அவனுக்கும் வேறுஇல்லம் உண்டா அறியில்? அவனுக்கு அவன்இல்லம் என்றென்று அறிந்தும் அவனைப் புறம்புஎன்று அரற்றுகின் றாரே.
சிட்னியிலிருந்து அதிகாலை புறப்பட்டு மெல்போர்ன் செல்லும் விமானத்தில் இருந்து பார்த்தபோது, மேகங்கள் செம்பஞ்சுப் பொதிகளாய் தேவர்கள் உறங்கும் பள்ளியறை மெத்தையைப்போல் தோற்றமளித்தது.
கதிரவனின் கதிர்கள் பாயாத இடங்களில் இன்னும் கருமை. நேரம் ஆக ஆக, செம்பஞ்சுப்பொதிகள் எல்லாம் வெண்பஞ்சு மெத்தைகளாக மாறியது. வானத்தில் மேலே மேலே போனாலும், மேகத்திற்கும் ஓர் எல்லையுண்டு என்பதை வெளிச்சம் போட்டு காட்டியது.
மனித உடலில் இல்லாத தேவர்கள் பள்ளி கொள்ளலாம். உடலெடுத்த எவரும் மேகத்தை மெத்தையாக்கக்கூடுமா?நான் அதன்மேல் படுத்தால் என்ன ஆகும்? சின்ன ஆசைதான். சிதறி சின்னாபின்னமாகிவிட மாட்டேனா?
ஆசைதானே அத்தனைத் துன்பங்களுக்கும் விளை நிலம்.
ஆனால், இந்த ஆசை எங்கிருந்து பிறக்கிறது?
ஆசையைப்பற்றி அறிய நாம் சுத்த மாயைக்குள் செல்ல வேண்டியதிருக்கிறது. ஆதி அந்தமற்ற இறைவன் தோற்றத்தின் போதே, இறை அம்சமாக உயிரினங்களும் தோன்றியது. இறைவனை பற்றாத இச்சா சக்தி அல்லது ஆசை உயிரிகளின் அடிப்படைக் குணம் ஆகியது.
திருமந்திரம் - 115
பதிபசு பாசம் எனப்பகர் மூன்றில் பதியைப் போல்பசு பாசம் அநாதி
உயிரும் பாசமும் பின்னிப்பிணைந்தவை. உயிர்கள் ஆதி இறைவனை அணுகாத அளவிற்கு இந்த பாசம் என்னும் உலக ஆசை பார்த்துக்கொள்ளும். ஒரு வேளை, பற்றறுத்து தவத்தின் மூலம் அணுக நேர்ந்தால், இறைவனோடு ஒன்றாக கலந்து விடும்.
ஆசைகள் மனிதனிடம் மூன்று முக்கிய நிலைகள் கொண்டுள்ளது. இதனை ஏடணை என்னும் சித்தர்கள், தாரவேடணை, புத்திர்வேடணை மற்றும் அர்த்தவேடணை என்று மூன்று பகுதிகளாக சொல்கிறார்கள்.
தாரவேடணை என்பது பெண்ணாசை, ஆணாசை அல்லது உடல்மேல் ஏற்படும் ஆசை.
புத்திர்வேடணை என்பது குழந்தைகள், குடும்பம், உறவினர் மீது ஏற்படும் ஆசை.
உலக பொருட்கள், புகழ், அதிகாரம் போன்றவற்றின் மீது ஏற்படும் ஈர்ப்பு அர்த்தவேடணை.
எப்படி இந்த ஆசைகளில் இருந்து விடுபடுவது? சாதாரண காரியம் அல்லவே இந்த மூன்று ஆசைகளையும் உதறுவது.
திருவள்ளுவர் அதற்கு ஒரு வழி சொல்கிறார்.
திருக்குறள் - 350
பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை அப்பற்றைப் பற்றுக பற்று விடற்கு.
இச்சா சக்தி இல்லாதவன் இறைவன், அதாவது எந்த பற்றும் இல்லாதவன். அவனுடன் சேரும் ஆசையை பிடித்துக்கொள்ளுங்கள். அதுவே, எல்லா ஆசைகளையும் உதறுவதற்கு உறுதுணையாக அமையும்.
ஒரு படி மேலே சென்று திருமூலர் என்ன சொல்கிறார் என்று பார்ப்போம்.